La Ville dont le prince est un enfant streaming avec sous-titres FULLHD

Dla mnie spore rozczarowanie. twoim rozczarowaniem ;-). po pierwsze jakoś mało precyzyjnie to wszystko ujęte, tak na prawdę nie wiadomo co ci się nie podobało. Napisałeś że ani przyjaźń-miłość ani też rozterki lub inne tematy cię nie zainteresowały. ale czy to znaczy że film zły. na to pytanie sam musisz sobie odpowiedzieć. Zapowiadało się ciekawie. co mam przez to rozumieć. początek. środek bo chyba nie końcówka z tego co napisałeś. Ale do rzeczy. każdy ma prawo obierać film indywidualnie i mieć swoje zdanie.Postaram się pokrótce opisać moje wrażenia i odczucia na temat tego filmu.

Niestety film nie jest spójny. mam na myśli rozwinięcie tematu owej fascynacji. było by dobrze by fabuła skupiła się na konkretnym wątku. by ten watek był dobrze opowiedziany. by postaci były wiarygodne i miały szerszą perspektywę. Trochę tutaj film kuleje i to wydaje się być jego główną wadą.Brakuje tu jakiegoś spięcia. dramaturgicznego punktu zaczepienia, że tak to określę.

Ale ponad to. mamy w tym filmie. rodzącą się fascynację. mistykę. filozofię i porządek kościoła to tak w skrócie. zaraz to postaram się rozwinąć.

Pierwsze co się rzuca to pięknie pokazana przez reżysera owa fascynacja. jest w tym coś magicznego. to rodzące się uczucie i fantazje, które są gdzieś w nich, w ich wrażliwości. duża w tym zasługa głównych bohaterów. Gra w ich wykonaniu jest na wysokim poziomie.

Drugim atutem są piękne zdjęcia. kamera nie rzadko nas hipnotyzuje. by wspomnieć motyw z rzuconym z papieru samolocikiem. Takie sceny zapadają. nie zostają obojętne. Są na poły senne. oniryczne. okraszone niebanalną muzyką. jakieś spowolniałe. takie jak rytm życia w tym świecie katolickiej szkoły. A zarazem mają ten ogień. może jakaś nostalgię, za czymś co nie osiągalne. co w pewnym sensie utopijne.

"Ogień, który płonie" jest jak pasja duszy, która może prowadzić do zła, jeśli nie podlega sublimacji. de Pradts padł ofiarą tego ognia i popchnął chłopców do emocjonalnej banicji. Egoizm i wszechobecna skostniałość. pod przykrywką miłości. zasad. reguł jakie niesie nauka kościoła. Z jednej strony pięknie to brzmi w piśmie. teologicznych rozważaniach. częstokroć weryfikowana przez samo. jakże inne i mniej patetyczne życie.

To wzruszający film, ozdobiony wspaniałymi ujęciami, zatopiony w muzyce Gounoda "Kyrie eleison"

Pomimo niedociągnięć. uważam ten obraz za bardzo interesujący. dający do myślenia. A końcowe dywagacje są jakby potwierdzeniem tezy że dwa światy ten rzeczywisty i ten sakralny. często idą innymi ścieżkami.Ograniczenie. kanony często zabijają nawet tak czystą przyjaźń jaka się może zawsze przydarzyć człowiekowi.

Empatia to stan w którym staramy się wczuć w stan emocjonalny. osoby. w jego rozterki. ale nigdy nie jesteśmy w stanie tego zrobić. a jeśli chodzi o stan fascynacji czy rodzącej się miłości. to tego już na pewno nawet nie dotkniemy. To stan wyjątkowy i jeśli sami nie tego nie przeżywamy to szkoda nawet się wysilać lub próbować to nazywać.

film w moim mniemaniu nie zasługuje na ocenę 3. trochę trąca to ignorancją, pójściem na skróty. Ale nie znaczy że moja nota jest słuszna :-)